ΜΝΗΜΗ ΝΙΚΟΥ ΜΠΛΑΓΚΑ

ΜΝΗΜΗ ΝΙΚΟΥ ΜΠΛΑΓΚΑ

Απ’ τα νερά του Κωκυτού
μην απομείνει ράγγα˙
κλάψε φυχή μου, χάσαμε
τον αδερφό μας Μπλάγκα.

Τον πόνο του Μεσολογγιού
φορά για ντουλαμά του
και για κουστέκι ολόχρυσο
τον ήλιο απ’ την καρδιά του.

Πουκάμισο την αλυκή,
λευκό σαν την ψυχή του,
σελάχι του την Πλώσταινα,
την Κλείσοβα σπαθί του.

Στερνή η μπαντονάδα του
στη ρημαγμένη πόλη,
στον τόπο που αγάπησε
και τον λατρεψαν όλοι.

Καρδιά σαν άπεφθος χρυσός,
μυαλό άπαρτο κάστρο,
όπου βρισκόταν φώτιζε
το λαμπερό του άστρο.

Νωρίς κι ο Νίκος έσμιξε
μ’ εκείνη τη χορεία
που η ζωή τής έκοψε
στη μέση την πορεία.

Η μάζωξη του ουρανού
παράγινε μεγάλη…
Θύραζε Κήρες*, φύγετε
και κάψτε τη σκυτάλη!

Έως θανάτου ράθυμος
κατέστη η ψυχή μου,
τι πια δεν βρίσκω γνώριμους
στης νιότης μου τους οίμους.

Πάλι καλές αντάμωσες
στο ίδιο πανηγύρι,
όπ’ ανταμώνουν θύμησες
μ’ ανθρώπους στο λιοπύρι.

Ο Μπλάγκας, καπετάνιε μου,
το τσούρμο σαν συνάξεις,
πλάι σου θα’ναι με τον Λια
χωρίς να τον φωνάξεις…

                 Μ.Π.
9 Ιουνίου 2015

---

*θύραζε: έξω, έξω απ’ την πόρτα (,,,δρόμο!)| Κήρες: μυθοόγικές θεότητες του θανάτου

Advertisement

~ από MAKIS στο 9 Ιουνίου, 2015.